Plusy i minusy krzeseł Papasan

Krzesła Papasan składają się z grubej, okrągłej poduszki, ramy w kształcie miseczki i krótkiej podstawy na cokole. Rama i cokół są zwykle wykonane z rattanu, ale czasami są zbudowane z drewna lub wikliny. Poduszka jest gruba, pokryta wytrzymałym materiałem i wypełniona bawełną. Papasany powstały po raz pierwszy w latach 50. XX wieku, ale największy sukces odniosły w latach 70. XX wieku.

Na pierwszy rzut oka można by pomyśleć, że papasany zostały zaprojektowane wyłącznie z myślą o nowościach i nie mogą być wygodne, ale dla wielu ludzi są relaksujące. Duża, okrągła poduszka pasuje do pozycji zwiniętej i jest wystarczająco gruba, aby rama nie przebiła się, powodując dyskomfort. Rozmiar poduszki może pomieścić osoby większości rozmiarów, w przeciwieństwie do niektórych krzeseł, które mogą nie być wygodne dla większych osób. Podwójny papsan, zwany także mamasanem, jest dwa razy szerszy.

Podstawa papasanu składa się z dużego koła na podłodze i mniejszego koła u góry, połączonych szeregiem pionowych podpór. Kręgi są otwarte - konstrukcja, która pozwala zmienić pozycję ramy i poduszki. Jeśli chcesz usiąść, ramę należy odsunąć do tyłu, tak aby znajdowała się poza środkiem w podstawie. Ci, którzy wolą zwinąć się w kłębek na poduszce, mogą ustawić ramę pośrodku podstawy, aby uzyskać pełne wsparcie ze wszystkich stron. Poduszka i rama to dwa oddzielne elementy, co oznacza, że ​​poduszkę można zdjąć z ramy i wykorzystać jako poduszkę podłogową lub dodatkowe łóżko.

Chociaż rama fotela papasan może być ustawiona, stabilność krzesła może być w rezultacie zagrożona. Gdy ramka Papasan jest ustawiona w pozycji siedzącej, zapewnia doskonałe wsparcie, o ile nie poruszasz się dużo. Skręcenie lub pochylenie w bok może zrzucić równowagę, powodując wywrócenie ramy do podstawy. Jeśli ustawisz ramę tak, aby była wyśrodkowana na podstawie, krzesło będzie bardzo stabilne tak długo, jak to możliwe. Musisz wspiąć się na krzesło, ale ponieważ krawędzie są uniesione dookoła, ustawienie się bez rozlania na podłogę może być trudne.

Kiedy siedzisz na papasańskim krześle, zasadniczo siedzisz na gnieździe z dnem w zagłębieniu ramy i nogami zwisającymi nad krawędzią. Stopy wielu ludzi mogą nie dotykać ziemi. Kiedy siedzisz z dnem o wiele niższym niż nogi i stopy nie dotykają ziemi, wstawanie może okazać się sporym zadaniem. Musisz polegać na swoich rękach, aby zepchnąć ramę, ale zbyt duże popchnięcie z jednej strony może wytrącić ją z równowagi.