Jak zmusić Mulcha do pozostania na stoku

Ściółka jest albo tymczasowym rozwiązaniem stabilizującym gołą glebę, aż zbocze ponownie się wegetuje, albo chroni glebę między roślinami krajobrazowymi. Ściółka zachowuje wilgotność gleby, wyrównuje jej temperaturę, zapobiega lub zmniejsza wiatr i erozję gleby oraz stanowi podłoże do założenia rośliny. Mulcz porusza się w dół ze względu na opady deszczu, wiatr i grawitację. Im bardziej strome zbocze, tym trudniej jest utrzymać ściółkę na miejscu. Wybierz rodzaj ściółki i metodę stabilizacji w zależności od rodzaju gleby, ilości opadów i wiatru oraz nachylenia zbocza.

Niektóre rodzaje ściółki lepiej leżą na stromych zboczach. Na przykład Departament Jakości Środowiska w Idaho zaleca, aby nie używać zrębków na zboczach o nachyleniu większym niż 6 procent, ponieważ się zmywają. W przypadku ściółek, które mają trwać dłużej niż trzy miesiące na zboczach o nachyleniu większym niż 50 procent, sugeruje się słomę lub siano utrzymywane w miejscu przez siatki lub inne środki stabilizujące. W przypadku bardzo stromych zboczy wegetatywne ściółki mogą w ogóle nie działać.

Służy do siana lub słomy, kołków i sznurka do równomiernego nałożenia warstw tych ściółek. Podziel ściółkowany obszar na kratki o powierzchni 1 jarda kwadratowego i wbij w cztery do sześciu drewnianych kołków na blok, pozostawiając 2 do 3 cali kołka wystającego z ziemi. Owinąć sznurkiem wzór krzyżowy na każdym bloku, przechodząc od kołka do kołka, z co najmniej dwoma zwojami sznurka wokół odsłoniętej części kołka. To utrzymuje powierzchnię siana lub słomy na miejscu blisko gleby.

Siatki występują w wielu rodzajach. Naturalna siatka z juty i syntetyczne tworzywo sztuczne zatrzymuje ściółki organiczne, takie jak słoma, siano, zrębki, kompost i obornik. Siatka rozciąga się po bokach ściółki, a drutowe zszywki przytrzymują ją na krawędziach. Inne produkty łączą ściółkę z siatką. Pojedyncze lub podwójne warstwy siatki jutowej lub syntetycznej utrzymują razem włókno kokosowe, excelsior, czyli rozdrobnioną osikę lub słomę. Kombinacje ściółki i siatki są dostępne w wielu rozmiarach, w tym w rolkach, które można kroić na różne szerokości. Są również nazywane kocami kontrolującymi erozję. Zakop górzystą krawędź koca i nałóż na siebie koce, aby zapobiec erozji gleby pod kocem lub podniesieniu go przez wiatr.

Technika ta, zwana także ściółką, jest używana do siana lub słomy na małych terenach, na terenach skalistych i na zboczach o nachyleniu większym niż 33 procent. Ułóż rzędy konturu wzdłuż stoku i kopać słomę co 18 cali wzdłuż rzędu za pomocą łopaty o kwadratowym nosie. Słoma powinna stać prostopadle do gleby w obszarze wykopu, a wykopana część powinna zejść około 4 cali w głąb ziemi, tworząc pikowany wygląd.

W przypadku bardzo stromych zboczy, zwłaszcza terenów skalistych, które nie mają dużo gleby, trudno jest utrzymać w miejscu ściółki wegetatywne. Jeśli pozwalają na to warunki, rozważ rozbicie stoku przez ustanowienie tarasów lub ścian oporowych. Na przedniej, utrzymującej glebę krawędzi tarasu, użyj żwiru, bloków cementowych, skał, cegieł, drewna lub kawałków koców kontrolujących erozję wykonanych w rolkach z włókna, zwanych również kłodami z włókien. Trzymaj rolki w miejscu, częściowo zakopując je na zboczu i wbijając w nie kołki. Płaskie tarasy zachowują ściółkę.