Guma butylowa vs. Kauczuk naturalny

Kauczuk naturalny (zwany również kauczukiem indyjskim) był pierwotnie czerpany z lateksu wydzielania roślin. Jego skład chemiczny zapewnia mu elastyczność, która jest głównym przyciągnięciem rynku do konsumentów. Ponieważ jest to elastomer, można go łączyć z innymi materiałami, które wpływają na trwałość, odporność i elastyczność. Na przykład kauczuk butylowy jest polimerem opracowanym w celu zwiększenia trwałości gumy.

Polimer kauczuku naturalnego składa się z kauczuku naturalnego i izoprenu. Do czasu wulkanizacji przez Charlesa Goodyeara w 1839 r. Guma była wrażliwa na zmiany temperatury, które zmieniałyby jej konsystencję i wygląd. Nowa kompozycja kauczuku naturalnego sprawiłaby, że jest popularnym wyborem na opaski przemysłowe, obuwie i podeszwy obuwia oraz inne artykuły handlowe. Kauczuk butylowy składa się z izobutenu i izoprenu i został wprowadzony w 1943 r. Jest trwalszy niż kauczuk naturalny, co czyni go preferowanym wyborem dla większych produktów przemysłowych.

Podczas gdy kauczuk naturalny i kauczuk butylowy są wrażliwe na płyny ropopochodne, kauczuk naturalny jest również łatwo atakowany przez kwasy, tłuszcze i ozon. Natomiast guma butylowa jest odporna na oleje, smary, ozon i utleniające chemikalia. Wśród godnych uwagi zalet gumy butylowej jest niska przepuszczalność powietrza.

Przemysł gumowy przeżywał swój pierwszy boom, gdy rower został spopularyzowany około 1900 r., A następnie rozwinął się wraz z wynalezieniem samochodu. Obecnie polimer kauczuku naturalnego jest nadal używany do artykułów gospodarstwa domowego, takich jak gumki, urządzenia i artykuły papiernicze. Zwiększona trwałość gumy butylowej różnicuje zużycie gumy, czyniąc ją preferowanym materiałem do różnych wyrobów mechanicznych, węży i ​​uszczelniaczy budowlanych.