Charakterystyka dębów

Dęby (Quercus lub Lithocarpus) należą do rodziny bukowej i są liściastymi liściastymi drzewami. Dęby są uważane za jedne z najlepszych drzew w cieniu i produkują owoce w postaci żołędzi. Osiągają dojrzałą wysokość od 50 do 70 stóp, a większość dębów dobrze dostosowuje się do szerokiego zakresu warunków glebowych. Dęby są na ogół wolne od szkodników i chorób. Chociaż galony często pojawiają się na liściach i łodygach, nie są szkodliwe dla drzewa.

Dąb jest odpornym drzewem o bardzo długim życiu i może żyć do 200 lat lub nawet dłużej. Jedno z najstarszych odnotowanych dębów znajdowało się w hrabstwie Talbot w stanie Maryland i miało ponad 400 lat. Drzewo mierzyło 32 stopy średnicy, 105 stóp wysokości i ma rozpiętość korony 158 stóp. Drzewo nie wytrzymało jednak gwałtownej burzy w 2002 roku. Certyfikowany stary dąb nazywa się Seven Sisters Oak w Luizjanie z szacowanym wiekiem 1000 lat. Drzewo ma 37 stóp średnicy i rozpiętość korony 150 stóp.

Dojrzałe dęby mogą pobierać prawie 50 lub więcej galonów wody dziennie przez system korzeniowy. W związku z tym muszą być dobrze podlewane i nie muszą być sadzone w dobrze odwodnionych miejscach. Dęby mają bardzo szerokie korzenie palowe i są w stanie zrekompensować wszelkie niedobory wody, szukając wody ze źródeł podziemnych.

Dęby obficie produkują żołędzie od średniego wieku 20 lat. Istnieją pewne przypadki, w których dąb nie zaczyna produkować żołędzi, dopóki nie osiągnie wieku 50 lat. Jednak gdy zaczną, będą produkować tysiące żołędzi jesienią, a ich liczba będzie rosła każdego roku. Produkcja żołędzi jest wspierana przez zdrowie drzew i ochronę przed późniejszymi wiosennymi przymrozkami, które mogą niszczyć kwiaty, a tym samym wpływać na obfite wytwarzanie żołędzi.