Opis Daisy Flowers

Stokrotka wygląda jak prosty kwiat, ale tak naprawdę jest to połączenie kilku różnych części łączących się w kwiat. Chociaż wiele owadów odwiedza kwiat każdego dnia, żadna z nich nie przeszkadza stokrotce. Zasadniczo stokrotka jest biała z żółtym środkiem, chociaż czasami może być różowa lub różowa. W całej historii stokrotka była opisywana w mitach, dziełach literackich i legendach. Nazwa pochodzi od anglosaskiego słowa oznaczającego „oko dnia”. Nazwa jest odpowiednia, ponieważ kwiat otwiera się rano.

Środek kwiatu jest znany jako środkowy dysk, w którym znajdują się różyczki dyskowe. Płatki nazywane są różyczkami lub promieniami. Pędy nie mają liści i podtrzymują tylko jeden kwiat, ale sama roślina ma łodygi kwiatowe o długości od 3 do 4 cali. W zależności od odmiany liście stokrotki mogą być gładkie lub owłosione.

Niektóre opisowe nazwy stokrotki to kwiat księżyca, kwiat świętego Jana, księżycowe monety, Gwiazda Marii, kwiat Boga Marii i obroża kapłana.

Najpopularniejsze są Shasta i afrykańskie stokrotki; istnieje jednak kilka innych typów. Niektóre interesujące odmiany to hiszpańska stokrotka, niebieska stokrotka i leniwa stokrotka, znana również jako stokrotka preriowa.

W języku ziół stokrotka reprezentuje niewinność, prostotę, wesołość, współczucie i noworodka. Wiosną, jeśli marzyciel marzy o stokrotkach, symbolizuje to miesiące szczęścia. Jeśli ktoś wysyła stokrotki, oznacza to „lojalną miłość”.

Stokrotki zajmują trzecie miejsce pod względem popularności literackiej wśród znanych autorów. Po róży i lilii stokrotka pojawia się w pracach Eurypidesa, Chaucera, Szekspira, Roberta Burnsa, Bena Johnsona, Shelleya, Williama Wordswortha, Charlesa Dickensa, Johna Keatsa i wielu innych. Słynny cytat Keatsa na łożu śmierci był początkiem wyrażenia „pchanie stokrotek”. Goethe uwieczniony stokrotka, kiedy Marguerite musiała wiedzieć, czy Faust ją kocha, kiedy zerwała płatki stokrotki i powiedziała: „On mnie kocha. Nie kocha mnie."

Stokrotka otrzymała naukową nazwę Bellis od mitologii. Bóstwo stróżujące sady ścigało młodą nimfę drzewną bez wzajemności. Nimfa poprosiła bogów o pomoc w ucieczce przed niepożądanym prześladowcą. Potężny król Argos był dziadkiem dla nimfy, więc kiedy poprosiła bogów o pomoc, zamienili ją w malutki kwiatek o imieniu Bellis i uciekła przed strasznym losem.

Chrześcijańska legenda mówi, że Mędrcy, którzy udają się na spotkanie z Dzieciątkiem Jezus, poprosili o znak, aby im pomóc. Nagle zauważyli wiele skupisk małych, białych stokrotek wołu w pobliżu stajni. Uznając podobieństwo kwiatu do gwiazdy nad głową, wiedzieli, że znaleźli Świętą Rodzinę.