Różnica między gruntem spoistym a niespoistym

Część procesu budowy budynku lub drogi obejmuje analizę gleby, na której będzie miał miejsce budynek. Środowiska glebowe stanowią fizyczny fundament budynku lub drogi, na których można stać przez lata. Techniczne aspekty składu gleby badają różnice w fakturze, wytrzymałości i konsystencji, które odróżniają gleby spoiste od niespoistych środowisk glebowych.

Mechanika gleby, zwana także inżynierią geotechniczną, polega na stosowaniu gleb jako materiałów inżynieryjnych. Ten kierunek badań pozwala inżynierom zidentyfikować odpowiednie środowiska glebowe do celów budowlanych i budowlanych. Zdolność gruntu do zagęszczania i utrzymywania konsystencji pod ciśnieniem określa, czy zapewni on odpowiedni fundament pod budowę. W efekcie inżynierowie badają cechy fizyczne środowiska glebowego w ramach procesu planowania wstępnego związanego z projektami budowlanymi. W rezultacie różnice między gruntami spoistymi i niespoistymi odgrywają istotną rolę w określaniu, czy dany obszar będzie współpracował z planem budynku.

Różnice tekstur w glebach wynikają z rodzajów skał tworzących dany obszar. Z biegiem czasu skutki erozji pogodowej i wodnej rozkładają istniejące skały na cząstki gleby. Różnice w strukturze pojawiają się w kształtach, rozmiarach i rozmieszczeniu cząstek tworzących glebę. Obecność lub brak gliny lub drobnych cząstek decyduje o właściwościach spoistości występujących w środowisku glebowym. W efekcie glina i drobne cząstki działają jako środki wiążące, które utrzymują glebę razem. Zatem niespoiste środowiska glebowe zawierają mało lub nie zawierają wcale gliny lub drobnych cząstek, podczas gdy gleby spoiste zawierają duże ilości gliny i drobnych cząstek.

Zdolność gleby do zagęszczania ma związek z rozmiarem jej cząstek i ilością gliny obecnej w próbce. Jako materiał glina ma tendencję do łatwego wchłaniania wody w porównaniu z materiałem typu piasek. Ten współczynnik absorpcji zwiększa zdolność gleby do zagęszczania się w formie. Inżynierowie geotechniczni mogą analizować próbkę gleby w celu oceny jej plastyczności lub tego, jak dobrze się formuje. Tak więc różnice między gruntami spoistymi i niespoistymi wydają się być wysokie w porównaniu z właściwościami niskiej plastyczności, przy czym gleby spoiste uzyskują wyższe wyniki. W efekcie, im wyższe są właściwości plastyczne gleby, tym bardziej prawdopodobne jest, że utrzyma ona swój kształt, gdy zostanie poddana dodatkowej masie lub naciskowi.

Gleby niespójne składają się z dużych lub nieregularnych cząstek gleby o małej lub żadnej zawartości gliny. W rezultacie gleby te zmieniają się lub zmieniają konsystencję w różnych warunkach środowiskowych. Deszcz i wiatr powodują, że woda i powietrze przemieszczają się do i z gleby. Warunki te tworzą przestrzenie między cząsteczkami gleby. W przypadku absorpcji wody duże cząstki gleby o niskich właściwościach kohezyjnych mają tendencję do zmiany kształtu i konsystencji w miarę odparowywania wody. W przypadku spoistych gleb glina i drobne materiały zachowują pewną zdolność wiązania, która pozwala zachować kształt i konsystencję gleby.