Różnice między ceramiką, kamionką i kamieniem żelaznym

Gliniane, kamionkowe i żelazne kamienie są terminami używanymi do opisania rodzajów ceramiki, które są podobne, ale nie dokładnie takie same. Niezależnie od tego, czy zbierasz naczynia z ironstone, czy po prostu próbujesz trzymać się jednego motywu do naczyń lub ceramiki, poznanie podstawowych różnic może pomóc ci pozostać na dobrej drodze. Ceramika i kamionka są wykonane z różnych rodzajów gliny, a kamień żelazny jest rodzajem kamionki opracowanej na początku 1800 roku.

Rodzaj gliny użytej do zrobienia naczynia, dzbanka lub doniczki na rośliny ostatecznie określa, czy gotowy kawałek nazywa się gliną, kamionką, a nawet porcelana. Podobnie jak gleba, glina stosowana w ceramice ma różne cechy, w zależności od jej źródła. Ceramika nieszkliwiona pozostaje lekko porowata, nawet po wypaleniu lub stwardnieniu w piecu. Jest idealny do doniczek, ponieważ zatrzymuje wilgoć, która zapobiega wysychaniu gleby. Większość wyrobów ceramicznych jest zbyt porowata, aby można je było wprowadzić do zmywarki, a nawet kuchenki mikrofalowej.

Kamionka, która twardnieje w piecu nieco więcej ciepła, nie jest porowata po całkowitym stwardnieniu. To sprawia, że ​​jest dobrym wyborem do pieczenia naczyń, naczyń i przedmiotów, które będą często używane lub myte. Kamionkowe naczynia są często grube i trochę ciężkie.

Porcelana wykorzystuje najwyższe ciepło, aby utwardzić się do twardości. Wykonana z drobniejszej gliny niż kamionki lub gliny porcelana jest wystarczająco trwała, aby tworzyć nawet cienkie kawałki, takie jak filiżanki. W zależności od zastosowanych glazur, gotowe porcelany mogą być półprzezroczyste, gdy są trzymane w pobliżu źródła światła.

Ironstone został opracowany na początku 1800 roku w Anglii jako tańsza alternatywa dla porcelany. Eksperymentując z gliną kamionkową, wczesni producenci naczyń kamiennych wykonali wytrzymały i gęsty nieprzezroczysty materiał, który przypominał porcelanę i był łatwiejszy i tańszy w produkcji masowej. Wiele dzieł powstałych we wczesnych latach Ironstone'a miało motywy chińskie lub japońskie, ponownie próbując naśladować porcelanę. Kilku producentów sprzedawało produkty Ironstone pod różnymi nazwami, takie jak „angielska porcelana”, „kamienna porcelana”, „nowy kamień” lub „półporcelana”, zgodnie z Encyklopedia Britannica.

Niektóre kawałki ironstone są gładkie, białawe lub lekko niebieskawe, bez żadnych wzorów w szkliwie. Projekty na takich elementach są zwykle formowane w kształt przedmiotu. Niektóre zwykłe kamienie żelazne są wysoce kolekcjonerskie; parzysty Marta Stewart zbiera takie kawałki.

Znaczna część wczesnej ceramiki „flow blue”, początkowo produkowanej w Anglii na eksport do Stanów Zjednoczonych, również była wykonana z żelaza. Niebieskie elementy Flow miały lekko rozmyte niebieskie wzory na białym tle z żelaza.

Nie wszyscy producenci oznaczyli swoje dzieła z ironstone, więc trudno byłoby stwierdzić, czy kawałek jest naprawdę antycznym ironstone. Niektórzy producenci umieścili słowo „ironstone” w znakach swoich producentów, co ułatwia identyfikację takich elementów. W niektórych przypadkach książki kolekcjonerskie i organizacje takie jak Stowarzyszenie China Whitestonestone może być bardzo pomocny w zawężeniu epoki i producenta konkretnego kawałka żelaza. Takie zasoby mogą oferować katalogi lub zdjęcia znaków twórców lub konkretnych kawałków żelaza, takich jak kadzie do zup lub dzbany.