Znajdowanie szpilek, gdy nie masz wyszukiwarki szpilek

Jeśli nie masz pod ręką wyszukiwarka stadnin narzędzie do lokalizowania kołków ściennych, musisz to zrobić w staromodny sposób, używając jednej z kilku sprawdzonych metod. Gdy zbliżysz się do jednego, istnieje prosty i niezawodny sposób na znalezienie i oznaczenie obu bocznych krawędzi kołka, dzięki czemu możesz wiercić lub zakotwiczyć w jego środku. Po pozytywnym zlokalizowaniu jednego słupka możesz po prostu zmierzyć następny, ale najlepiej jest znaleźć i oznaczyć krawędzie boczne za każdym razem, ponieważ odstępy między kołkami często są niespójne.

Jest to stara technika, z której do dziś korzystają budowniczowie. Wystarczy młotek (a nawet kostkę) i trochę koncentracji. W rzeczywistości młot jest oryginalnym wykrywaczem kołków. Jeśli lekko stukniesz młotkiem w ścianę (lub zgniatasz ją knykciem), poruszając się po ścianie w małych odstępach, zauważysz, że zmienia się ton stukania. Kiedy jesteś między ćwiekami, stukanie ma pusty dźwięk z lekkim pogłosem. Gdy zbliżasz się do ćwieka, dźwięk zaczyna się zaciskać lub skracać, z mniejszym pogłosem, a wysokość dźwięku nieznacznie wzrasta. Najbardziej wyraźna zmiana występuje, gdy jesteś tuż nad stadniną koni. Gdy się poruszasz, dźwięk stopniowo staje się znowu pusty, co oznacza, że ​​właśnie przekroczyłeś stadninę.

Zrób to kilka razy, a poczujesz (i dźwięk) technikę. Kiedy myślisz, że znalazłeś stadninę, idź tam iz powrotem po tym samym obszarze, aby znaleźć się w stadninie, a następnie zaznacz miejsce, w którym Twoim zdaniem znajduje się środek stadniny. Sprawdź swoją pracę, lokalizując krawędzie szpilek (poniżej).

Gniazdka elektryczne (gniazda) są zainstalowane w kształcie prostokąta lub kwadratu skrzynki elektryczne które są zwykle montowane po bokach kołków ściennych. Oznacza to, że w przeważającej części, jeśli znajdziesz ujście, znalazłeś stadninę. Jednak nie wiesz, po której stronie kołka znajduje się gniazdo. Aby się dowiedzieć, zdejmij pokrywę gniazda, a następnie zaświeć latarkę między skrzynką elektryczną a płytą kartonowo-gipsową (mam nadzieję, że jest przerwa). Jeśli widzisz tam kawałek drewna, jesteś w interesach.

Jeśli nie ma szczeliny lub po obu stronach nie widać ćwieka, weź cienki gwóźdź lub wyprostowany spinacz biurowy i wsuń między pudełko a płytę kartonowo-gipsową. Bądź ostrożny aby nie dotykać niczego w pudełku ani nie naciskać zbyt głęboko i potencjalnie dotykać niektórych przewodów. Wewnętrzna płyta gipsowo-kartonowa ma tylko 1/2 cala grubości, więc nie musisz wchodzić głęboko. Alternatywnie, dotknij małego gwoździa wykończeniowego około 3/4 cala po obu stronach pudełka; jeśli gwóźdź napotka opór po penetracji około 1/2 cala, uderzysz w szpilkę.

Listwy przypodłogowe są zwykle przybijane w dwóch miejscach. Niższy zestaw gwoździ wchodzi w drewnianą dolną płytę biegnącą poziomo wzdłuż podłogi. Wyższy zestaw gwoździ wchodzi w słupki ścienne, z jednym gwoździem na każdy kołek lub co drugi kołek. Dlatego jeśli szukasz gwoździ bliżej górnej krawędzi listwy przypodłogowej, wykryjesz wzór pokazujący położenie kołków. Jeśli płyta podstawowa jest pomalowana, większość gwoździ zostanie pokryta szpachlą i farbą, ale dokładna kontrola powinna ujawnić niewielkie zagłębienia lub garby, a nawet gładkie miejsca, w których kit różni się nieco od otaczającego drewna powierzchnia. Lub czasami paznokcie trochę się wycofały, odsłaniając głowy.

Szpilki mierzą około 1 1/2 cala grubości; jest to boczny wymiar krawędzi, który styka się z tylną ścianą suchej zabudowy - krawędź, w której będzie zakotwiczona. Aby uzyskać pełną siłę, ważne jest, aby prowadzić zapięcie lub kotwicę w pobliżu środka kołka. Jeśli jesteś zbyt blisko krawędzi bocznej, drewno kołka może się rozdzielić i tylko częściowo przytrzymać łącznik. I nie jest trudno przegapić ćwieki całkowicie, jeśli nie zaznaczyłeś bocznych krawędzi.

Aby znaleźć i zaznaczyć boczne krawędzie kołka, zacznij od oznaczenia (lub najlepszego oszacowania) położenia kołka i wbij gwóźdź 1 1/2 / 2 lub 2 cale przez płytę gipsowo-kartonową do kołka. Przestań młotkować, gdy poczujesz opór kołka. Wyciągnij gwóźdź, przesuń go o 1/4 cala i ponownie wbij młotek. Powtarzaj ten proces, aż dotrzesz do miejsca, w którym gwóźdź wskoczy bez oporu, wskazując, że jesteś poza krawędzią szpilki. Zaznacz ostatni otwór na gwoździe, który uderzył w szpilkę, a następnie zmierz od tego znaku 1 1/2 cala i zrób drugi znak. W połowie (3/4 cala) między dwoma znakami znajduje się środek kołka.

Po znalezieniu środka jednego kołka możesz zmierzyć poziomo, aby znaleźć więcej kołków. W większości domów ćwieki są rozmieszczone w odległości 16 cali od siebie, mierzone w ich środkach. Starsze domy i niektóre ściany wewnętrzne w nowszych domach mają kołki z 24-calowymi odstępami, a bardzo stare domy mogą mieć stosunkowo losowy odstęp. Ale w większości dzisiejszych domów możesz zmierzyć ponad 16 cali od jednego kołka i znaleźć następny kołek w rzędzie. Aby potwierdzić każdą lokalizację, użyj techniki gwoździa wykończeniowego, aby znaleźć środek kołka.

Jeśli chcesz zakotwiczyć coś w pobliżu drzwi lub okna, możesz liczyć na dwa sparowane kołki po obu stronach drzwi lub okna, chociaż trudno jest to ustalić jak daleko poza faktycznym otwarciem. Z grubsza szacuje się, że wewnętrzny słupek ościeżnicy (najbliżej drzwi) zaczyna się około 1 do 1 1/4 cala od wewnątrz twarz ościeżnicy. Okna są znacznie trudniejsze do oszacowania, ale możesz się założyć, że wykończenie wokół ramy okna jest przybite do tych sparowanych kołków; sprawdź wzory paznokci pod kątem wskazówek.

Należy zauważyć, że kołki tworzące ościeżnicę okienną lub drzwiową często nie pasują do rozstawu reszty ściany. Dlatego pomiar od słupka drzwi lub okna może nie doprowadzić do kolejnego słupka.

Jeśli mieszkasz w starszym domu z gipsowymi ścianami, możesz użyć tych samych technik do znalezienia ćwieków - to tylko trochę trudniejsze. Technika stukania jest prawie niemożliwa w przypadku gipsu, chyba że masz dobrze wyszkolone ucho. Najlepiej więc zlokalizować kołki, badając gniazda lub listwy przypodłogowe. Sprawdzanie krawędzi gwoździ jest również skomplikowane przez gips, ponieważ tynk jest bardzo twardy i może pękać po wbiciu się w niego. Ponadto tynk jest wspierany przez cienkie drewniane paski zwane listwa, które zapewniają odporność jak ćwieki. Nie daj się zwieść listwie i załóż, że uderzyłeś w solidne drewno. Często najlepiej jest wiercić małe otwory w powierzchni ściany zamiast wbijania gwoździ. Tył listwy znajduje się około 1 cala od powierzchni; po tej głębokości poczujesz się, jakbyś wiercił w pustej przestrzeni, jeśli nie uderzysz w kołek.