Jak szybko rosną drzewa wiązów?

W Cleveland w 1930 r. Pierwsze wielkie drzewo wiązów amerykańskich zachorowało i zmarło z powodu importowanej choroby, którą wkrótce zidentyfikowano jako holenderską chorobę wiązu. Szybko rozprzestrzenił się na sąsiednie drzewa, następnie na sąsiednie państwa, a następnie na cały kraj. W ciągu następnych czterech dekad choroba zdziesiątkowała wysadzane drzewami ulice Ameryki i Ameryki zabił ponad 77 milionów drzewi dzisiaj choroba pozostaje zagrożeniem. Mimo to wiąz pozostaje ulubionym miejscem w Ameryce, szybko rośnie i zapewnia szerokie, piękne baldachimy do zieleni.

Był potężny, serdeczny wiąz uważany za idealny do planowania urbanistycznego ponieważ dobrze sobie radzili na ubitej glebie i żyli z zanieczyszczeń. Wytrzymywali nawet sól, co czyni ją odporną na pobocze w miastach w północno-wschodnich stanach, ocenili strefę 3 na klimat, gdzie temperatura spada do -40 stopni Fahrenheita. Daszki mogły rozciągać się daleko, dzięki czemu ulice i chodniki chłodziły latem i chroniły się podczas wiosennych i jesiennych deszczy.

Dla miłośników ptaków amerykański wiąz był ulubionym drzewem gniazdującym wilga, którego upierzenie czyni z nich ulubionym miejscem do wypatrywania. To opadanie gałęzi drzewa sprawiło, że idealnie nadaje się do umieszczania gniazd w miejscach niedostępnych i niewidocznych dla drapieżników.

Kiedy liście całych kończyn, a potem całych drzew, zaczął żółknąć, potem brązowy i umieraćzniszczył estetykę ulicy po ulicy. Ale drzewa to coś więcej niż tylko dekoracja okien, pomagają zapobiegać powodziom, oczyszczają powietrze i regulują temperaturę gruntu. Dlaczego więc umarł potężny amerykański wiąz?

Sprawca, który zabił amerykańskie drzewa, był częściowo spowodowany sadzeniem monokultury. Szybko rosnące wiązy zachwyciły planistów miejskich na początku stulecia, a ulice w całej Ameryce były pokryte sadzonkami pochodzącymi z sadzonek szczepionych w monokulturze.

Dzieląc się podkładkami, reakcja łańcuchowa choroby, a następnie śmierci, mogła szybko rozprzestrzeniać się, niszcząc idylliczną, wysadzaną drzewami kulturę podmiejskiej Ameryki.

Dzisiaj, genetycy ciężko pracowali, aby sklonować amerykański wiąz i stworzyć holenderski gatunek odporny na choroby wiązów. Prognozy są dobre dla tych pięknych gigantów powracających ulicami Ameryki. Nowe odporne na choroby klony amerykańskiego wiązu zaczynają się rozwijać poza laboratoriami, które mają zostały utworzone i obejmują genotypy, takie jak Valley Forge w kształcie wazonu i szerszy, wyższy Nowy Harmonia.

W związku z chorobą wiązów holenderskich chiński zimozielony stał się bardzo popularny ze względu na swoje odporność na choroby. Innym powodem jego popularności jest tempo wzrostu wiązu chińskiego, które może wynosić 3 stopy rocznie do maksymalnej wysokości 80 stóp. Jednak baldachim szybko się rozrasta, dzięki czemu jest cennym drzewem we wczesnym okresie życia.

Te piękne drzewa, zwane także wiązem Drake'a i wiązem koronkowym, mogą być jednymi z pierwszych, które zielenią wiosną i ostatnią jesienią zmieniają kolory, długo po tym, jak większość innych drzew poddała się pora roku. Pozostać zdrowym, przycinanie jest potrzebne regularnie na młodszych drzewach, ale jest bardziej kosmetycznym zadaniem na starszych drzewach. Uważaj na szerokie, płytkie struktury korzeniowe, które mogą być nieprzyjemne na chodnikach i rurach.

Uważaj jednak na mniejszych naśladowców, ponieważ wiąz syberyjski ma podobny wygląd, a jednocześnie jest mniej odporny lub pożądany w planowaniu urbanistycznym. Wiązy chińskie mają spiczaste liście, małe i czerwonawo-brązowe, a kora ma łaty w kolorze cynamonu, podczas gdy syberyjskie pąki liściowe są okrągłe i czarne.

Nazywane również „chiński zimozielony wiąz” Właściciele tych szybko rosnących półzimozielonych roślin mogą zobaczyć sadzonki wyrastające nawet na 30 stóp w ciągu pięciu lat. Najwyższe wysokości wynoszą od 40 do 60 stóp, ale zadaszenia mogą rozciągać się od 50 do 70 stóp. Wraz z tym szybkim wzrostem i szerokim baldachimem dostępne są rozległe systemy korzeniowe, co czyni go mniej idealnym dla mniejszych obszarów mieszkalnych.

W przypadku nieruchomości, które mogą zapuścić korzenie zimozielonego, właściciele mogą spodziewać się szerokiego, opadającego, gęstego baldachimu zieleni ze wspaniałym letnim odcieniem, idealnego do odpoczynku w upalny letni dzień.

Idealnie uprawiane na południowym zachodzie, to jedyny wiąz, który może tolerować obszary niskiej wysokości w Arizonie, ale zgnilizna korzeni może być problemem w regionach pustynnych. Lubią być w pełnym słońcu i głębokiej glebie z dobrym drenażem i potrzebują rzadkiego, ale głębokiego nawadniania. Młodsze wiecznie zielone wiązy wymagają konserwacji, takiej jak tyczenie i przycinanie, aby zapobiec uszkodzeniom spowodowanym przez wiatr, ale dobrze sobie radzą z szkodnikami i chorobami.

Z Ulmus Americana genotypy, wiąz Princeton był jednym z najbardziej odpornych na holenderską chorobę wiązu, która zabiła tak wiele amerykańskich wiązów w 20^th stulecie. Princeton po raz pierwszy uprawiano w 1922 r. I jego wskaźnik przeżycia był imponujący wśród wczesnych drzew posadzonych w pierwszej dekadzie; niewiele nowych gatunków wiązów ma na swoim koncie swoje osiągnięcia.

Princeton jest szybkim hodowcą średnio 4 do 6 stóp wzrostu rocznie, osiągając wysokość szczytową od 60 do 80 stóp. Ma kształt wazonu z szerokim baldachimem u góry i szerokimi płytkimi korzeniami, które czasami powodują uszkodzenie infrastruktury, ale pewne sukcesy w unikaniu można osiągnąć dzięki barierom korzeniowym.

Szybki wzrost Princeton oznacza, że ​​to drzewo korzysta z przycinania dwa razy w roku, co pomoże mu odbić się od burzy lub innych szkód. Jest to idealne drzewo na ulice i duże podwórza, a właściciele domów będą cieszyć się jego baldachimem w ciągu zaledwie kilku lat. W 10-letniej próbie przeprowadzonej przez USDA wskaźnik Princeton przeżył ponad 80 procent, co jest bliskie powiązaniu z odmianą „Nowa Harmonia”.

Historia Princeton jest teraz długa i mocna, ale dwie nowsze odmiany są uważane za bardzo odporne na holenderską chorobę wiązu - Valley Forge i Nowa Harmonia, które mają 96 procent i 86 procentowy wskaźnik odporności na chorobę wiązów holenderskich, zgodnie z USDA.

Nowa Harmonia jest wytrzymała w strefach od 4 do 7 i osiąga wysokość maksymalnie 60 stóp z baldachimem o szerokości 60 stóp; w rzeczywistości, baldachim może przekraczać wysokość drzewa. Konieczne jest przycinanie w marcu lub po dniu pracy, aby usunąć drzewo z martwych gałęzi i zapobiec chrząszczom (ale przycinanie od kwietnia do sierpnia może przyciągać chrząszcze).

The UlmusAmericana Valley Forge kwitnie w strefach klimatycznych od 5 do 7 i cieszy się pełnym słońcem i półcieniem z dobrym drenażem. Może osiągnąć 80 stóp wysokości, a jego baldachim ma 60 stóp. Niektóre wyjątkowe drzewa mogą osiągać wysokość 110 stóp. Średnio rosną one 3 stopy rocznie po założeniu i mogą osiągnąć koronę 30 stóp w ciągu 12 lat.

Aby chronić nawet najtwardszych amerykańskich wiązów, potrzebują cięcia. Profesjonalne przycinanie usunie martwe gałęzie i dostrzec wczesne stadia choroby. Przycinanie powinno odbywać się co najmniej raz w roku, ale dwa razy w roku jest jeszcze lepsze w przypadku tych szybko rosnących drzew o dużych koronach drzew.

Jeśli podejrzewa się holenderską chorobę wiązu, bardzo ważne jest, aby chore sekcje drzewa zostały zniszczone w zatwierdzonym obiekcie lub spalone natychmiast, o ile jest to dozwolone. Dlaczego? Ponieważ choroba może żyć w soku długo po śmierci drzewa, co jest częścią tego, dlaczego udało mu się rozprzestrzenić tak szeroko i tak szybko.