Jak powstaje gips?

Gips jest skałą osadową i krystalicznym minerałem. „Gips jest miękkim, kredowym minerałem o barwie białej do szarej, złożonym z siarczanu wapnia i wody” - mówi Raymond Anderson z Departamentu Zasobów Naturalnych w Iowa. Symbolem chemicznym gipsu jest CaSO4 • 2H2O. Występuje w wielu częściach świata, może występować jako kryształy lub jako złogi w złożach.

Gips składa się z tlenu, siarki, wapnia i wody. Gdy zachodzi parowanie, siarka nie jest chroniona przez wodę i styka się z tlenem, wiążąc siarkę z nią, tworząc siarczan (SO4 2). Następnie siarczan wiąże się z wapniem (Ca) i wodą (H2O), tworząc gips.

Osadowe złoża gipsu powstały w prehistorycznych okresach w historii Ziemi. Ogromne złoża w Michigan powstały w ciągu 15-20 milionów lat i przestały powstawać 390 milionów lat temu, jak pisze Charles Davis w swojej książce „Readings from the Geography of Michigan”.

Tworzenie się gipsu nie kończyło się w czasach prehistorycznych. Kryształy gipsu wciąż powstają, gdy minerały krystalizują się w miarę odparowywania wody. Gips znajduje się również jako produkt uboczny przemywania siarki z paliw kopalnych.

Gips może tworzyć się wszędzie tam, gdzie występuje właściwa kombinacja pierwiastków mineralnych i dochodzi do parowania. Występuje jako grudki kryształów lub w grubych łóżkach. Złoża gipsowe powstały w płytkich basenach morskich. Te obszary geologiczne nazywane są basenami odparowywania, ponieważ wraz ze zmianą klimatu z tropiku na jałowy woda odparowała, koncentrując minerały, które utrzymywała. Formacje gipsowe mogą również występować w pływowych mieszkaniach wzdłuż wybrzeży, w lagunach, deltach, gorących źródłach, obszarach wulkanicznych, zwierciadłach wód pustynnych, a nawet na korzeniach roślin.

„Gips jest odparowaniem, co oznacza, że ​​jego kryształy tworzą się podczas odparowywania wody”, mówi nam Muzeum Historii Naturalnej w San Diego. Gips tworzy się za każdym razem, gdy parowanie krystalizuje niezbędne minerały. W przypadku kryształów gipsu „pustynnych róż” znalezionych na całym świecie w suchych miejscach, formowanie zachodzi wraz z parowaniem wraz ze zmianą poziomu lustra wody. Gips można również tworzyć diagenetycznie przez utlenianie. Ta reakcja chemiczna zachodzi, gdy utlenianie istniejących osadów powoduje tworzenie się gipsu i zastępowanie innych minerałów w osadach.

Ogromne złoża gipsu, zwane złożami, powstały, gdy starożytne morza tropikalne skoncentrowały się poprzez parowanie. Kryształy gipsu powstały w nasyconej mineralnie solance morskiej i opadły na dno oceanu.

Te złoża gipsu stały się osadowymi skałami, gdy zostały ze sobą połączone. Rozpuszczone cząstki i gnijąca materia przenoszona przez wodę zostały pozostawione między ziarnami gipsu, tworząc naturalny cement, który utrzymuje osad razem. Pozostały piasek i gleba zostały osadzone na warstwie gipsu i dociśnięte do niej, tworząc złoże gipsu.