W jaki sposób brud i glina rozpuszczą się w zatkanej rurze spustowej?

Większość starszych linii kanalizacyjnych jest wykonana z gliny, a nawet nowo budowane konstrukcje z liniami odpływowymi z PCW ostatecznie odprowadzane są do miejskiego systemu składającego się z glinianych rur. Każdy produkt, który rozpuszczałby brud i glinę osadzoną w rurze spustowej, również zaatakowałby sam system w pewnym momencie. Zablokowaniem brudu i gliny należy się zająć, niszcząc „siatkę”, która przede wszystkim powstrzymała ich od zmycia.

Ciało stałe nie powinno być spłukiwane do systemów odwadniających, a - w celu omówienia zablokowanych linii kanalizacyjnych - gleba i glina są ciałami stałymi. Gleba może przedostawać się przez rozpadające się zaprawy pod ziemią lub po umyciu przedmiotów, takich jak doniczki lub ubrania i sprzęt ogrodniczy, w pomieszczeniu. Glina jest najczęściej kojarzona ze ściółką dla kotów, która jest przede wszystkim wykonana z gliny. Nawet bryły zużytej ściółki dla kotów nie rozpadają się i nie zostają wypłukane jak ziarna po uderzeniu w wodę. Pozostają jak kępy zatykającego się materiału.

Drzewa są ekspertami w lokalizacji i dostępie do wody. Przeciskają swoje korzenie przez jakąkolwiek małą szczelinę w drenach, którą mogą stworzyć lub wykorzystać, a następnie zatykają linię w miarę wzrostu. Stają się „siatką”, w której uwięziony zostaje inny materiał, w tym odpady, które należy spłukać. Ostatecznie toalety i umywalki mogą się cofać z powodu takich utrudnień. W skrajnych sytuacjach korzenie drzew w drenach mogą rosnąć tak duże, że pękają rury.

Najczęstsze awaryjne otwieracze spustowe oparte są na kwasie siarkowym. Ich zawartość zwykle przekracza 90 procent kwasu siarkowego, a niewielki procent inhibitorów korozji ma na celu zapobieganie uszkodzeniom metalowych kanałów ściekowych. Aby ograniczyć ich stosowanie do wyszkolonych specjalistów, otwieracze spustowe kwasu siarkowego nie są dostępne w sprzedaży detalicznej. Kwas siarkowy skutecznie rozpada wszelką materię organiczną, w tym tłuszcze, resztki jedzenia, tłuszcz, włosy, papier, szmaty, podpaski higieniczne, szumowiny mydlane i korzenie drzew. Ich rozpad pozwala spłukiwanej wodzie oczyścić rurę z ziemi i gliny, która została również złapana.

Odwadniacze na bazie kwasu siarkowego nie mogą być stosowane w systemach zawierających aluminium, chrom, stal ocynkowaną i elementy ze stali nierdzewnej.

Odwadniacze na bazie kwasu solnego można stosować w systemach z elementami z tworzywa sztucznego i dowolnym elementem metalowym innym niż aluminium lub stal ocynkowana. Roztwór zazwyczaj zawiera około 30 procent kwasu chlorowodorowego w roztworze zaprojektowanym w celu tłumienia pienienia i hamowania korozji. Kwas solny rozpada złogi mineralne i sole stałe, takie jak te, które gromadzą się z twardej wody i moczu, a także rdzy i kamienia. Kwas solny rozpuszcza również osady betonu, zaprawy i tynku, które nagromadziły się w odpływach.

Produkty nie zawierające kwasów są dostępne do stosowania w systemach ze składnikami źle reagującymi na kwas. Chociaż nadal są skuteczne, produkty te nie są tak silne jak ich kuzyni na bazie kwasów i są częściej stosowane wraz z mechanicznym wężem.

Produkty są wytwarzane specjalnie w celu niszczenia korzeni w systemach odpływowych. Mieszanka aktywnych herbicydów niszczących korzenie i pieniących środków powierzchniowo czynnych zabija i rozpada istniejące korzenie, jednocześnie zniechęcając do odrastania przez przywieranie do wewnętrznych powierzchni drenu. Warianty są produkowane zarówno z siarczanem miedzi, jak i bez niego, ten ostatni jest przeznaczony do stosowania w obszarach, w których zabronione jest uwalnianie miedzi do linii kanalizacyjnych i szamb. Obszary te obejmują stan Connecticut i zatokę San Francisco.