Właściwości gleb aluwialnych

Gleba aluwialna jest bogata w składniki odżywcze i może zawierać metale ciężkie. Gleby te powstają, gdy strumienie i rzeki zwalniają prędkość. Zawieszone cząstki gleby są zbyt ciężkie, aby mógł je przenosić malejący prąd i osadzają się na korycie rzeki. Najdrobniejsze cząstki osadzają się u ujścia rzeki, tworząc deltę. Gleby aluwialne różnią się zawartością minerałów i specyficznymi cechami gleby w zależności od regionu i układu geologicznego obszaru.

Zwiększone cykle zwilżania i suszenia powodują wysoki obrót korzeni w glebie aluwialnej. Według systemu Javed Iqbal i wsp., Systemy korzeniowe lucerny zwiększają przepływ wody i makroporowatość w glebach aluwialnych, w raporcie z 2005 r. Przygotowanym dla Wydziału Agronomii Uniwersytetu Purdue. Ta właściwość gleby aluwialnej jest ważna w uprawie różnych rodzajów traw, ryżu, ziemniaków, pszenicy i innych roślin spożywczych.

W zależności od obszaru, na którym znajduje się gleba aluwialna, będzie ona miała różne właściwości magnetyczne. Zanieczyszczenia w rzekach i strumieniach, które tworzą gleby aluwialne - takie jak metale ciężkie i minerały magnetyczne - tworzą pola magnetyczne w glebie. Zanieczyszczenia, w tym ołów, cynk i kadm, dostają się do dróg wodnych z hut rudy ołowiu, fabryk i innych źródeł zanieczyszczeń chemicznych. Naukowcy używają tych właściwości magnetycznych do określania poziomów zanieczyszczenia i mapowania obszarów zanieczyszczonych i nieskażonych, zgodnie z wrześniowym wydaniem „Journal of Applied Geophysics”.

Gleba aluwialna jest bogata w minerały i składniki odżywcze - bardzo żyzna i dobra gleba uprawna. Często zawiera żwir, piasek i muł. Zawartość chemiczna gleby będzie zależeć od jej lokalizacji. Topografia terenu wpłynie na to, co spłynie do rzeki, która ostatecznie tworzy glebę aluwialną. Jednym z przykładów jest pumeks wulkaniczny w zachodniej części meksykańskiego stanu Nayarit. Gleby aluwialne regionu są pumeksowe i mają unikalne właściwości fizyczne i chemiczne, które zapewniają dobre środowisko energiczny wzrost roślin, według J.E. Gama-Castro i in., w artykule opublikowanym w wydaniu „Soil and Tillage” z czerwca 2000 r. Badania."