Skały, które wybuchają wokół dołów ognia

Nie każda skała jest tak gęsta jak granit i marmur, z których budujemy. Niektóre skały są znacznie bardziej porowate i przepuszczalne. Ta przepuszczalność pozwala na przedostanie się powietrza i wody do ciała skalnego, gdzie fizyka i chemia przejmują eksplozję skały po jej nagrzaniu.

Istnieją trzy podstawowe rodzaje skał: magmowe, osadowe lub metamorficzne. Skała magmowa jest wynikiem aktywności wulkanicznej wyrzucającej gorącą lawę, która następnie ochładza się do skały. Skały osadowe są produktem wielu warstw osadów oceanicznych lub jeziornych osadzających się na dnie oceanu lub jeziora. Metamorficzny to skała, która kiedyś była magmowa lub osadowa, a z czasem została podgrzana i ściśnięta w coś znacznie gęstszego niż pierwotna skała.

Najczęstsze twarde skały to granit, marmur i łupek. Zarówno marmur, jak i łupek są skałami metamorficznymi, które powstały z czasem w wyniku kompresji odpowiednio wapienia i łupków. Granit jest skałą magmową, która nigdy nie była wystawiona na działanie powietrza lub wody podczas schładzania, co pozwoliło na zestalenie się w bardzo gęstej formie.

Miękkie skały, takie jak piaskowiec, wapień i pumeks, nie są tak gęste jak granit lub marmur; między cząsteczkami tworzącymi kamień jest więcej miejsca. Dzięki temu są one zarówno lżejsze, bardziej miękkie i bardziej przepuszczalne dla wody. Zarówno piaskowiec, jak i wapień są skałami osadowymi, które powstały bez dużej kompresji, co pozwala na ich wysoką przepuszczalność. Pumeks jest również porowaty, ale jest skałą magmową, która powstaje, gdy gorąca lawa wulkaniczna miesza się z zimniejszym powietrzem lub wodą, tworząc bąbelki, które osłabiają strukturę skały, czyniąc ją bardzo porowatą.

Skały przepuszczające powietrze i wodę są znacznie bardziej narażone na eksplozję niż gęste skały nieprzepuszczalne. Dzieje się tak, ponieważ powietrze lub woda są absorbowane przez skałę, gdy jest chłodna, a następnie cząsteczki powietrza lub wody uwięzione w skale rozszerzają się szybciej niż lita skała, gdy nagrzewa się obok ognia. Jeśli w gorącej, porowatej skale jest wystarczająco duża objętość wody, skała eksploduje, gdy siła rozszerzającego się gazu parowego w środku jest większa niż może ona pomieścić.