Otwory wentylacyjne: dlaczego są ważne

Spójrz na dach dowolnego domu w swojej okolicy, a zobaczysz jedną lub dwie plastikowe lub metalowe rury wystające około stopy nad linią dachu. Są to otwory wentylacyjne, które są niezbędne do prawidłowego drenażu systemu hydraulicznego. Dom prawdopodobnie ma również otwory wentylacyjne na poddaszu, ale możesz ich nie zobaczyć, ponieważ często instalowane są pod podsufitkami i wbudowane w kalenicę. Niektóre domy mają dobrze widoczne szczyty wentylacyjne, które są kratami umieszczonymi w bocznicy blisko szczytu ściany szczytowej lub turbinami, które są znacznie większe niż otwory wentylacyjne. Celem tych otworów jest utrzymanie cyrkulacji powietrza na poddaszu, co pomaga kontrolować zapory lodowe w zimie, zapobiega przegrzaniu w lecie i kontroluje wilgotność przez cały rok.

Pomysł odprowadzania ścieków zrewolucjonizował kanalizację w 1800 roku, a dziś każdy dom ma sieć rur odpowietrzających, które łączą się z głównym stosem gleby, który jest największą rurą wystającą przez dach. Celem otworów wentylacyjnych jest wpuszczenie powietrza do układu i zapobieganie tworzeniu się ssącej wody, która spowalnia ją i może wyciągać wodę z pułapek P. Jeśli odpowietrznik dachowy w twoim domu zostanie zablokowany, będziesz o tym wiedział. Twoja toaleta nie spłukuje się prawidłowo, możesz wyczuć zapachy z kanalizacji, a odpływy mogą się nawet cofnąć.

Położenie głównego stosu pomaga zlokalizować główną łazienkę w domu, ponieważ konwencja polega na umieszczeniu głównego otworu wentylacyjnego bezpośrednio nad tą łazienką. Otwór wentylacyjny na dachu jest podłączony do rury, która biegnie aż do kanału ściekowego, a toaleta w głównej łazience jest zwykle mniejsza niż 5 stóp od tej rury. Duże domy mogą mieć dwa lub więcej kominów odprowadzających powietrze przez dach, po jednym dla każdej dużej łazienki. Konfiguracja sieci otworów wentylacyjnych łączących się z głównym stosem jest inna dla każdego domu, ale zawsze jest zaprojektowana tak, aby odpowietrzyć każdy odpływ w domu. W razie potrzeby mniejsze otwory wentylacyjne, które nie mogą być łatwo podłączone do głównego stosu gleby, mogą również przebiegać bezpośrednio przez dach.

Jeśli pozwala na to konstrukcja architektoniczna, typowy system wentylacji poddasza składa się z otworów wlotowych umieszczonych pod podsufitami i otworów wylotowych znajdujących się na dachu lub w szczytach. W konstrukcji pasywnej, która jest najczęstsza, chłodniejsze powietrze wchodzące przez podsufitki ogrzewa się i unosi na poddaszu i przechodzi przez dach lub otwory szczytowe. Powstały prąd konwekcyjny utrzymuje powietrze w ruchu na poddaszu. Na niektórych strychach należy utrzymać cyrkulację powietrza, zapewniając wentylatory lub inne pozytywne metody wentylacji. Niektóre wentylatory poddasza są zasilane energią słoneczną.

Cyrkulacja powietrza na poddaszu ma wiele korzystnych skutków dla dachu i ogólnie domu. Zimą cyrkulacja pozwala na ucieczkę ciepła, dzięki czemu dach jest chłodniejszy i zapobiega tworzeniu się zapór lodowych. Latem wentylacja poddasza robi coś wręcz przeciwnego. Utrzymuje chłodzenie poddasza i zmniejsza ilość energii potrzebnej do klimatyzacji. Jest jeszcze jedna korzyść, która jest prawdopodobnie ważniejsza niż jedna z nich: otwory wentylacyjne utrzymują poddasze w suchości.

Kiedy powietrze zatrzymuje się na poddaszu, wilgoć skrapla się i osadza na ramie i izolacji. Zapewnia to idealne środowisko do utrzymania pleśni i gnicia. Pleśń uwielbia rosnąć w wilgotnej izolacji poddasza, a wilgotna izolacja ma tendencję do zlepiania się, co zmniejsza jej skuteczność. Zgnilizna wpływa na obramowanie i poszycie dachu, a końcowym rezultatem może być zwisający dach. Zginające się dachy przeciekają, co pogarsza problem wilgoci na poddaszu i stwarza duże problemy w obszarach mieszkalnych poniżej.

Zasada praktyczna przyjęta przez kodeks budowlany jest taka, że ​​ilość wentylacji na poddaszu powinna być równa lub przekraczać 1/150 całkowitej powierzchni kwadratowej poddasza. Wentylacja powinna być równo podzielona między otwory podsufitowe i otwory dachowe lub szczytowe. Kiedy zastosowano środek opóźniający parowanie do budynku podczas budowy wentylację poddasza można zmniejszyć do 1/300 całkowitej powierzchni podłogi na poddaszu.

Jeśli na przykład podłoga na poddaszu ma powierzchnię 1500 stóp kwadratowych, potrzebujesz 10 stóp kwadratowych przestrzeni wentylacyjnej, chyba że twój dom ma wkładkę opóźniającą parowanie, w takim przypadku potrzebujesz 5 stóp kwadratowych. Obszar podsufitki i otworów wentylacyjnych mierzy się zwykle w calach kwadratowych. Do przeliczenia użyj współczynnika 1 stopy kwadratowej = 144 cali kwadratowych.

Otwory podsufitowe, które są kratkami pasującymi do otworów wyciętych w podbitkach, są dostępne w różnych rozmiarach. Można je mieszać i dopasowywać według potrzeb, o ile wystarczająca jest całkowita powierzchnia odpowietrzania. W niektórych systemach podbitek aluminiowych lub winylowych otwory wentylacyjne są zintegrowane z panelami podbitek. Ponieważ linia dachu i podsufitka tworzą narożnik na poddaszu, zwykle należy dopasować przegrody nad otworami podsufitki, biegnącej wzdłuż poszycia dachu pod izolacją. Są to kartonowe lub plastikowe kanały powietrzne, które mocujesz do dolnej części poszycia dachu. Zapobiegają blokowaniu otworów wentylacyjnych przez izolację i utrzymują swobodny przepływ powietrza.

Otwory kalenicowe są najbardziej ekonomicznymi otworami wentylacyjnymi. Otwór kalenicowy to ciągły otwór wentylacyjny, który biegnie wzdłuż szczytu pochyłego dachu; jest zwykle przykryty gontem pasującym do reszty dachu. Możesz także wybrać dowolną liczbę stylów otworów wentylacyjnych, które otwierają się bezpośrednio na pokład dachowy. Należy jednak zadbać o to, aby otwory wentylacyjne nie były pokryte śniegiem w zimie, co utrudni ich działanie. Jeśli twój dom je pomieści, możesz również spełnić wymagania dotyczące powierzchni wentylacyjnej dachu, instalując dwuspadowe otwory wentylacyjne, które przechodzą przez bocznicę i otwierają się na nieogrzewaną przestrzeń poddasza. Podczas projektowania systemu wentylacji należy zachować ostrożność, aby zapewnić równomierny obieg na całym poddaszu, zwłaszcza na zakrętach i za przeszkodami.