Wady płyty wiórowej

W każdym projekcie przebudowy głównym czynnikiem jest koszt. Czasami jest to czynnik decydujący. Z tego powodu często stosuje się alternatywne materiały w celu obniżenia całkowitego kosztu, najlepiej bez utraty jakości. Płyta wiórowa, będąca tłoczoną alternatywą dla sklejki, jest jedną z takich alternatyw, ale istnieją wady w jej stosowaniu i produkcji, które dla niektórych mogą przewyższyć koszty.

Ze względu na swoją fragmentaryczną konstrukcję płyta wiórowa jest podatna na pękanie i odpryskiwanie, szczególnie jeśli wkręca się w nią śruby lub gwoździe. Istnieją specjalne elementy mocujące do płyty wiórowej, ale jazda nawet tymi w pobliżu krawędzi płyty wiórowej jest kiepską propozycją.

Podobnie jak płyta wiórowa, płyta wiórowa gromadzi wilgoć, z którą się styka, i zatrzymuje ją jak gąbkę, zgodnie z danymi DIY. Kawałek ostatecznie puchnie i stanie się bezużyteczny. To sprawia, że ​​płyta wiórowa jest złym wyborem dla szaf, które spoczywają bezpośrednio na podłodze, gdzie są bardziej podatne na wilgoć.

Płyta wiórowa nie tnie się dobrze. Pozostawia szorstkie krawędzie, a laminowana odmiana ulega pękaniu podczas procesu cięcia. Można to zrobić, ale będziesz potrzebować samoprzylepnych nakładek, aby uzyskać wygląd gotowej krawędzi, zgodnie z danymi DIY.

Większość klejów do drewna i klejów specjalistycznych działa dobrze z płytą wiórową, ale gdy klej zawiedzie, z powodu niewłaściwej aplikacji lub dużego obciążenia naprężeniowego często wyciąga duże kawałki wiórów z tym. Powoduje to uszkodzenie płyty i ewentualnie laminatu, jeśli płyta wiórowa jest laminowaną odmianą.

Producenci płyt wiórowych chwalą się, że ich produkt jest zrównoważony, ponieważ wykorzystuje odpady drzewne lub farmy szybko rosnących drzew hybrydowych, których nie można stosować w produktach z litego drewna. W rzeczywistości drzewa na wolności, które są zbyt młode lub w inny sposób niewystarczające do wykorzystania drewna litego, są zbierane na płyty wiórowe, pozostawiając po sobie zgodnie z „Chipboard: Not All It Chipped Up To Be”, które odrastają od dziesięcioleci, opublikowane w „New Life Journal” w Czerwiec 2002 r.