Wysokość karłowatej wierzby płaczącej

Wierzby to eleganckie drzewa krajobrazowe, a forma płaczu jest najbardziej wdzięczna. Standardowa wierzba płacząca nie ma prawdziwej postaci karła, ale wierzba cipki ma szczepioną miniaturową odmianę płaczu, która jest idealna do małych przestrzeni, a nawet do ogrodnictwa w pojemnikach. Został wprowadzony w 1853 roku przez Thomasa Langa, który pochodził z Kilmarnock w Szkocji. Drzewo jest szczepione na standardowym silnym pniu, aby stworzyć sztywne podparcie i może rosnąć do 6 stóp wysokości.

Wierzba płacząca karłowata została rozmnożona przez botanika, który sprzedał niektóre rośliny Thomasowi Langowi. Lang był hodowcą roślin, który zaczął hodować roślinę i sprzedawać ją kolekcjonerom. Wkrótce okaz okazał się ogrodem królewskim w Kew. Wieść o twardym, wdzięcznym drzewie stała się popularną rośliną ozdobną na przełomie XIX i XX wieku. Wykorzystywano go w parkach, na ulicach i w pobliżu obiektów wodnych.

Wierzba płacząca karłowata jest odmianą Salix cinerea, która jest szczepiona na smukłej łodydze. Może pozostać jak kopiec lub częściej trenowany na małym drzewie. Liście są lekko zakrzywione, wąskie i mają od 2 do 4 cali długości. Liście są niebiesko-zielone, jesienią zmieniają się w złoto, kiedy spadają i pozostawiają dziwny szkielet przez zimę. Wierzba karłowata jest odporna na strefy Departamentu Rolnictwa Stanów Zjednoczonych od 4 do 8. Srebrzyste bazie pojawiają się wiosną i trwają do lata.

Salix Kilmarnock wymaga wilgotnych gleb i może być sadzony w pobliżu strumieni i innych dróg wodnych. Można go uprawiać w słońcu do półcieniu, ale jarzębate światło zapobiega oparzeniom słonecznym w cieplejszym klimacie. Jako rodowity szkocki drzewo jest odporne na chłodne, deszczowe warunki i kwitnie w zakresie pH gleby od 4,5 do 8. Bogata gleba gliniasta najlepiej nadaje się do pełnej wydajności i należy zapewnić schronienie przed silnym wiatrem. Salix Kilmarnock to wyjątkowe drzewo dla wszystkich, z wyjątkiem najgorętszych i najzimniejszych regionów Ameryki Północnej.

Wierzba płacząca karłowata wymaga czujności i przycinania, aby trzymać łodygę z dala od przyssawek i kończyn dolnych. Ma tendencję do wzrostu jako roślina wielopiętrowa, jeśli nie jest szkolona, ​​a standardowy przeszczep często powoduje wzrost boczny, który należy zetrzeć w młodości. Drzewo potrzebuje co najmniej cala wody tygodniowo w porze suchej i może być nawożone wczesną wiosną zrównoważonym, uniwersalnym pokarmem roślinnym. Kilmarnock to bardzo elastyczne drzewo o wysokości od 5 do 6 stóp, które jest praktyczne na trawniku, w doniczkach lub w dowolnym innym ozdobnym celu.