Cykl życia rośliny dzbanowej

Dzban rośliny są mięsożerne, żywią się owadami, pajęczakami, a nawet małymi gryzoniami. Rosną na glebach ubogich w składniki odżywcze, czerpiąc pokarm ze zdobyczy, którą wabią słodkim nektarem. 76 różnych gatunków roślin doniczkowych różni się znacznie rozmiarem, chociaż wszystkie mają ten sam mechanizm pułapkowania i ogólną anatomię swoich pułapek, które są zmodyfikowanymi liśćmi. Wszystkie odmiany roślin doniczkowych mają podobny cykl życia.

Gdy kwiat zostanie zapłodniony pyłkiem innej rośliny, zacznie wytwarzać nasiona, które są rozproszone przez wiatr, jak nasiona mniszka lekarskiego. Nasiona opadają na ziemię i, jeśli warunki są odpowiednie (obfite światło i wilgoć), kiełkują. Dzban rośliny rosną powoli; Według Total Pet Magazine wykiełkowane ziarno może zająć cały rok.

W ciągu następnych kilku lat roślina dzban rośnie, rozpraszając korzenie. Pułapki na dzbany zaczynają się jako wyspecjalizowane liście, które wyrastają w dół i z dala od łodygi rośliny. Stopniowo ten wyspecjalizowany liść lub ogonek rozszerza się, tworząc wewnętrzną komorę. Na brzegach rosną kołnierze, a wewnętrzna powierzchnia wydziela śliski płyn. Po pełnym uformowaniu pokrywa dzbana wysuwa się, uwalniając zapach nektaru, aby przyciągnąć ofiarę. Według strony Science Ray niektóre rośliny miotacza rosną na ziemi, podczas gdy inne są epifitami, rosnącymi w koronach drzew.

Gdy miotacz się w pełni uformuje, a ofiara zacznie dostarczać roślinie dodatkowe składniki odżywcze (proces, który może potrwać od 5 do 10 lat, według strony internetowej Big Plants), wspinanie się łodyg zjawić się. Te łodygi rosną jak winorośl, czołgając się po pobliskich drzewach lub innych obiektach, szukając więcej światła. Te łodygi zapewniają również wsparcie bulwiastemu dzbanowi podczas rozwoju. Jeśli te łodygi nie znajdą wsparcia, same puchną i stają się dzbanami. Dzbany wspinaczkowe różnią się od dzbanów naziemnych. Są dłuższe, lżejsze i cieńsze niż ich towarzysz w kształcie misy i ziemi.

Rośliny dzbanowe wykorzystują pasywne pułapki pułapek. Te pułapki uwalniają nektar, który przyciąga ofiarę, taką jak owady, pająki, żaby, a nawet małe gryzonie i ptaki. Liście są śliskie od wewnątrz, przez co ofiara traci równowagę i wślizguje się do środka tam, gdzie jest trawiona na żywo. W 2009 r. Na Górze Wiktorii na Filipinach znaleziono nowy gatunek rośliny dzbana, największej kiedykolwiek odkrytej. Roślina o nazwie N. attenboroughii według przyrodnika Davida Attenborough, specjalizuje się w kręgowcach, jedząc przede wszystkim ptaki i szczury.

Gdy roślina miotacza osiąga kres swojego życia, zaczyna wysychać. Często wysuszony dzban staje się domem dla wielu owadów i podczas rozkładu rozkłada składniki odżywcze w otaczających glebach.