Zrozumienie systemów wentylacyjnych

W rurach instalacyjnych woda przepływająca z odpływu do kanalizacji wytwarza ten sam rodzaj podciśnienia, co popijanie przez słomkę. Dodatkowo podciśnienie może spowolnić lub zatrzymać przepływ wody drenażowej lub opróżnić stojącą wodę z pułapek P znajdujących się na zlewach, prysznicach i odpływach z wanny.

Dlatego każdy domowy system hydrauliczny zawiera sieć otworów wentylacyjnych. Być może myślałeś, że otwory wentylacyjne są po to, aby umożliwić odprowadzanie gazów kanalizacyjnych, i chociaż to robią, nie jest to ich podstawowa funkcja. Można bezpiecznie powiedzieć, że twój system odpływowy i odpływowy nie działałby prawidłowo, jeśli nie było otworów wentylacyjnych umożliwiających dopływ powietrza do rur i wyrównanie ciśnienia.

Projekt systemu hydraulicznego, który obsługuje każdą rezydencję w Ameryce Północnej i większości innych części świata, został w dużej mierze udoskonalony w XIX wieku.

Główną częścią domowej sieci wentylacyjnej jest główny komin, który zwykle służy głównej łazience. Rozciąga się w dół do kanału ściekowego i w górę przez dach, kończąc się rurą, która zwykle wystaje o jedną lub dwie stopy powyżej linii dachu. Jeśli uważasz, że ten główny otwór wentylacyjny jest pniem drzewa, możesz wyobrazić sobie wszystkie mniejsze otwory wentylacyjne jako gałęzie rozciągają się od bagażnika do różnych urządzeń, takich jak toalety, umywalki, prysznice i podłączona pralka to.

Zgodnie z kodeksem hydraulicznym, główny otwór wentylacyjny musi mieć średnicę co najmniej 2 1/2 cala, jeśli obsługuje więcej niż dwa urządzenia odwadniające, co robi większość wentylatorów domowych. Średnica głównego otworu wentylacyjnego w typowym domu jednorodzinnym wynosi zwykle 3 cale, a czasem 4 cale. Średnica rury tworzącej każdy odgałęziony otwór wentylacyjny zależy od średnicy syfonu, który służy i jego całkowitej długości. Typowe średnice to 1 1/4, 1 1/2 i 2 cale. Rozgałęzione otwory wentylacyjne mogą przebiegać poziomo, ale zgodnie z kodeksem każde z nich musi mieć minimalne nachylenie 1/4 cala na stopę w kierunku odpływu.

Kod określa również punkt połączenia dla każdego otworu wentylacyjnego urządzenia. Musi znajdować się co najmniej 6 cali powyżej poziomu zalania urządzenia, któremu służy, i nie może być większa niż określona odległość od pułapki, w zależności od średnicy otworu wentylacyjnego. Na przykład odpowietrznik 1/14 cala może być podłączony nie dalej niż od pułapki niż 5 stóp. W przypadku rury 2-calowej odległość wzrasta do 8 stóp.

Chociaż kod wymaga, aby każde urządzenie miało własne połączenie z atmosferą za pośrednictwem głównego stosu, w niektórych sytuacjach umożliwia odpowietrzenie obwodu. W tej konfiguracji maksymalnie osiem urządzeń może łączyć się z tą samą poziomą rurą odpowietrzającą prowadzącą do głównego stosu. Można połączyć ze sobą różne otwory wentylacyjne, co zapewnia rozwiązanie odpowietrzające dla budynków z dużą liczbą osprzętu, takich jak budynek mieszkalny.

Podstawowa sieć odpowietrzania może nie spełniać potrzeb każdego urządzenia. Na przykład zlewozmywak wyspowy wymaga specjalnej konfiguracji, ponieważ nie można poprowadzić poziomych rur do poziomu powyżej krawędzi zalewowej. Odpowiedzią na dylemat jest konfiguracja zwana „pętlą Chicago” - długość rury odpowietrzającej pod zlewem, która tworzy pętlę nad krawędzią powodzi, a następnie opada na podłogę, gdzie rozciąga się poziomo, aby połączyć się z głównym stos. Kod pozwala również w niektórych przypadkach na stosowanie rur spustowych jako otworów wentylacyjnych dla poszczególnych urządzeń. Są to tak zwane mokre otwory wentylacyjne.

AAV to urządzenia mechaniczne, które mogą zastąpić konwencjonalne połączenie odpowietrzające na odpływie zlewu. Nazywane również Zawory Studor, AAV nie są wszędzie legalne, dlatego ważne jest sprawdzenie lokalnych kodów przed ich zainstalowaniem. Po prawidłowym zainstalowaniu AAV otwiera się, gdy woda przepływa, aby wpuścić powietrze do rury i wyrównać ciśnienie. Wadą AAV jest to, że zużywają się i mogą utknąć w pozycji zamkniętej.

Rury wentylacyjne mogą się blokować. Zdarza się to najczęściej, gdy śmieci lub lód blokuje otwarcie głównego stosu wentylacyjnego na dachu, ale może się również zdarzyć w otworach wentylacyjnych gałęzi. Kiedy pojawia się blokada, woda spływa powoli, a problem jest często mylony z blokadą odpływu. Niektóre inne objawy mogą pomóc zidentyfikować to jako zatkanie otworu wentylacyjnego:

• Wielokrotne próby oczyszczenia drenów nie przyniosły żadnego efektu.
  
• Słyszysz bulgotanie dźwięków dochodzących z jednego odpływu, podczas gdy woda spływa z drugiego odpływu. Bulgotanie to dźwięk zasysanego powietrza z pułapki P.
  
• Zauważasz zapachy z kanalizacji. Wskazują, że podciśnienie w odpływach opróżniło co najmniej jedno urządzenie P-trap.
  

Procedura czyszczenia odpowietrznika zależy od tego, dlaczego jest zablokowany. Może to obejmować niewiele więcej niż usuwanie gruzu z otworu wentylacyjnego lub odladzanie go. Ale zwykle potrzeba hydraulika, aby usunąć przeszkodę w otworze wentylacyjnym.