Co się dzieje, gdy rośliny dostają zbyt dużo potasu?

Potas jest jednym z trzech dużych składników odżywczych, które rośliny otrzymują z gleby i nawozów; jest to trzecia liczba w stosunku NPK (azot - fosfor - potas) wymienionym na nawozach komercyjnych. Po wchłonięciu potas poprawia ogólną odporność rośliny poprzez poprawę sztywności łodyg i zwiększenie odporności na choroby. Zatem potas jest ważny w pomaganiu roślinie przezwyciężyć stres związany z suszą i przetrwać zimę. Nie ma poziomu, na którym potas staje się toksyczny dla roślin. Ale kiedy rośliny otrzymują zbyt dużo potasu, wchłanianie innych składników odżywczych jest hamowane, co prowadzi do objawów spowodowanych niedoborem tych składników odżywczych

Podstawowym ryzykiem nadmiaru potasu jest niedobór azotu. Spowoduje to zahamowanie wzrostu rośliny i doprowadzi do chlorozy, zażółcenia liści, które po raz pierwszy pojawia się przy starszym wzroście niżej na łodydze. Żyły na liściach będą miały czerwony odcień. Nowsze liście będą mniejsze. Efektom tym można przeciwdziałać, dodając kompost lub stosując nawóz głównie azotowy, przy jednoczesnym zaprzestaniu stosowania nawozów bogatych w potas.

Inne główne zagrożenia związane ze zbyt dużą ilością potasu to niedobory magnezu i manganu. Objawami niedoboru magnezu są żółknięcie, które zaczyna się od żył liści. Mangan wytwarza podobne żółknięcie, które zaczyna się na najmłodszych liściach i rozwija się w szare lub czarne plamki martwej tkanki (martwica). W końcu liście więdną i umierają całkowicie. Podlewanie rozcieńczonymi solami Epsom może pomóc naprawić niedobór magnezu. Siarczan manganu lub tlenek manganu można mieszać z nawozem, ale najlepszym lekarstwem na zbyt dużą ilość potasu jest zaprzestanie stosowania nawozów bogatych w potas i dodaj perlit lub wermikulit, aby zwiększyć napowietrzenie gleby i wspomóc wchłanianie już obecnego manganu.