Co to jest płyta gipsowo-kartonowa?

Jeśli Twój dom został zbudowany w ciągu ostatnich 50 lat, istnieje duża szansa, że ​​wszystkie ściany i sufity zostaną pokryte płytami gipsowo-kartonowymi. Płyty gipsowo-kartonowe są zasadniczo nowoczesną alternatywą dla ręcznego nakładania tynk ścienny i całkowicie zastąpił tynk w nowym budownictwie mieszkaniowym. Kiedy nadszedł czas, aby wybrać materiał do pokrycia ramy na wewnętrznych ścianach i sufitach, tani i stosunkowo przyjazny dla użytkownika montaż płyt kartonowo-gipsowych utrudnia pokonanie.

Płyty gipsowo-kartonowe i gips (i gips Paris) mają ten sam główny składnik: gips. Gips jest naturalnym nietoksycznym minerałem wydobywanym w 85 krajach na całym świecie, w tym w USA. Skład chemiczny składa się z wapnia, siarki związanej z tlenem i wody. Kryształy gipsu są mielone na drobną, białą moc, która po zmieszaniu z wodą wiąże się w stałą masę. Oprócz wydobywanego gipsu płyta gipsowo-kartonowa może być wykonana z „syntetycznego” gipsu pochodzącego z odsiarczania spalin (FGD), procesu oczyszczania kominów w elektrowniach opalanych węglem.

Płyta gipsowo-kartonowa składa się z rdzenia gipsowego owiniętego kilkoma warstwami papieru (zwykle jest to papier z recyklingu). Podczas produkcji zawiesinę gęstego ciekłego gipsu wylewa się na ciągłe arkusze papieru. Następnie następuje środkowa warstwa napowietrzonego gipsu i zwieńczona inną gęstą warstwą gipsu, zanim jeszcze papier zostanie umieszczony na wierzchu. Arkusze są wytłaczane w celu uzyskania jednolitej grubości i utworzenia stożka wzdłuż długich krawędzi. Krótkie krawędzie są cięte, aby utworzyć panele o różnych długościach. Przedni papier panelu nazywa się papierem wierzchnim i zwykle jest biały. Tylny papier jest zwykle jasnobrązowy, podobny do papieru rzeźniczego.

Płyta gipsowo-kartonowa była pierwotnie znana jako Sackett Board, po jej wynalazcy Augustine Sackett. Został opatentowany w 1894 r. I miał być oszczędnym zamiennikiem tradycyjnego tynku. W 1909 r. Wynalazek Sacketta został zakupiony przez US Gips Company (USG), która pozostaje największym producentem płyty gipsowo-kartonowe dzisiaj.

Wielka przerwa w suchej zabudowie w budownictwie mieszkaniowym rozpoczęła się po II wojnie światowej, kiedy to była ekonomia i łatwość instalacji idealny na ówczesny boom budowlany, a jego czysty, płaski biały wygląd pasuje do ideałów estetycznych lat 50 Ameryka. Obecnie płyta gipsowo-kartonowa jest dominującym materiałem wykończeniowym ścian i sufitów w budownictwie mieszkaniowym i jest stosowana w ponad 96 procentach nowych domów.

Podobnie jak wiele popularnych materiałów budowlanych, płyta gipsowo-kartonowa ma wiele pseudonimów. Na szczycie listy znajduje się Sheetrock, która jest marką płyt kartonowo-gipsowych wykonanych przez firmę USG. Popularne ogólne warunki dla płyt kartonowo-gipsowych obejmują płyta ścienna, plyta gipsowai bardziej technicznie płyty gipsowe i płyty gipsowe.

W handlu budowlanym „płyta gipsowo-kartonowa” jest używana zarówno jako rzeczownik, jak i czasownik (Płyty gipsowo-kartonowe to!). Zwężające się krawędzie płyt kartonowo-gipsowych nazywane są krawędziami „fabrycznymi”, zaś kwadratowe końce nazywane są krawędziami „doczołowymi”. Mieszanka płyt kartonowo-gipsowych, pasta na bazie gipsu stosowana do pokrywania połączeń między panelami, znana jest jako „błoto płyt kartonowo-gipsowych” lub po prostu „błoto”.

Płyty gipsowo-kartonowe są dostępne w panelach lub arkuszach o szerokości 4 stóp i długości od 8 do 16 stóp. Standardowa grubość panelu dla ścian i sufitów domu wynosi 1/2 cala, ale powszechnie dostępne są również 1/4 cala, 3/8 cala i 5/8 cala. Standardowa płyta gipsowo-kartonowa nadaje się do montażu wewnątrz w suchych miejscach.

Typowe rodzaje płyt kartonowo-gipsowych specjalistycznych obejmują płyty kartonowo-gipsowe odporne na wilgoć (przezwisko Zielona tablica w przypadku zielonego papieru wierzchniego), ognioodpornych płyt kartonowo-gipsowych (stosowanych na ścianach garażu i innych obszarach wymagających wysokiej odporności ogniowej) oraz elastycznych płyt kartonowo-gipsowych (cienki panel do konstrukcji zakrzywionych). Istnieją również produkty płyt kartonowo-gipsowych zaprojektowane jako podkład pod instalacje z płytek ceramicznych. Mają one włókno szklane lub polimerowe, które są odporne na działanie wody, jeśli wilgoć przedostanie się przez wyłożoną kafelkami powierzchnię. W przeszłości zielona tablica była powszechnie używana jako podkładka pod płytki, ale nie jest to już uważane za najlepszą praktykę.

Płyta gipsowo-kartonowa jest instalowana w dwóch fazach: zawieszenie paneli i wykończenie połączeń. Wisząca płyta gipsowo-kartonowa wymaga trochę mięśni, ale mało umiejętności. Wykończenie płyt kartonowo-gipsowych wymaga praktyki, cierpliwości i, dla początkujących, dużej dawki pokory. Ale to nie znaczy, że jest to tylko dla profesjonalistów. W rzeczywistości płyt gipsowo-kartonowych jest jednym z najlepszych projektów dla majsterkowiczów, ponieważ jest to cenna umiejętność w wielu zastosowaniach.

Panele płyt kartonowo-gipsowych można montować na drewnianej lub metalowej ramie, używając śrub z grubym gwintem do drewna i śruby z cienkim gwintem do metalu (większość instalatorów nie używa już gwoździ, ponieważ mają tendencję do wyciągania czas). Najpierw instaluje się płyty gipsowo-kartonowe, a następnie ściany. Panele są zwykle prowadzone pionowo na ścianach (co ułatwia wykończenie), ale mogą również przechodzić poziomo. Panele są ze sobą połączone po bokach i na końcach, ale dobrze jest, jeśli przycinasz je trochę; wykończenie może z łatwością pokryć luki do około 1/4 cala.

Teraz przychodzi trudna część. Połączenia płyt kartonowo-gipsowych - każdy szew, w którym łączą się panele, w tym narożniki - muszą być klejone taśmą łączącą płyty gipsowo-kartonowe. Istnieją dwa rodzaje: taśma papierowa i taśma siatkowa. Taśma papierowa jest „przyklejona” do złącza cienką warstwą mieszanki spoiny (błota). Taśma siatkowa jest samoprzylepna i przykleja się bezpośrednio do płyty wierzchniej z płyt kartonowo-gipsowych. Całą taśmę pokrywa co najmniej trzy warstwy błota, które nakłada się stopniowo coraz większymi nożami do suchej zabudowy (lub co najmniej nożem 6 cali i 10 lub 12 cali). Narożniki wystające do pokoju, tzw poza rogami, może być pokryty plastikowym lub metalowym kątem zwanym koralik narożny. Jest to o wiele łatwiejsze do wykończenia i bardziej wytrzymałe niż klejony narożnik zewnętrzny.

Pierwsza warstwa błota uszczelnia papierową taśmę i zaczyna ukrywać teksturowaną powierzchnię siatki. Nakłada się go za pomocą noża 4- lub 6-calowego. Druga warstwa, nałożona 6-calowym nożem, wypełnia wgłębienie utworzone przez zwężające się krawędzie paneli. Ta wnęka ułatwia nakładanie taśmy i błota bez tworzenia garbu na gotowej powierzchni. Połączenia doczołowe - gdzie spotykają się dwa kwadratowe końce - są trudniejsze do wykończenia, ponieważ nie mają tego wgłębienia.

Ostatnią powłokę (lub warstwy) nakłada się największym nożem i ma ona na celu rozłożenie i wygładzenie złącza, tak aby było jak najbardziej płaskie. Sztuczka polega na utrzymaniu cienkiej i gładkiej warstwy błota oraz na „wtłoczeniu” złącza w otaczający obszar panelu, w którym nie ma błota. Gdy ostatnia warstwa błota wyschnie, całe błoto jest szlifowane papierem ściernym lub sitem ściernym, aby przygotować instalację do malowania. Ostatecznym celem jest uczynienie szczelin niewidocznymi po pomalowaniu suchej zabudowy. Powodzenia!