Jaka jest różnica między klonem a dębem?

Dwa najbardziej popularne drzewa w Stanach Zjednoczonych, klony (Acer spp.) I dęby (Quercus spp.) Uzupełniają się w naturze i planowanych krajobrazach. Odporność klonów na odporność w strefach 2 do 10 Departamentu Rolnictwa USA, z dębami odpornymi w strefach USDA 3 do 10. Te szeroko zakrojone rodzaje mają znaczne różnice w obrębie swoich grup i między sobą. Mimo to niektóre ogólne cechy określają te cenne drzewa.

Wiele klonów ma uderzające liście jesienią od jaskrawożółtego i pomarańczowego do ognistej czerwieni, wszystkie opadają. Dęby oferują bogate, stonowane odcienie złota, czerwieni, brązu i rudy, a niektóre dęby południowe pozostają wiecznie zielone. Wszystkie klony mają kwiaty, z czerwonymi klonami (Acer rubrum), odpornymi na strefy od 3 do 9 USDA, szczególnie żywe i efektowne. Dęby dzielą opadające kotki i małe kolce. Klonowe owoce, zwane samarami, łączą skrzydlate orzechy, które wirują jak wirujące ptaki. Dęby oferują charakterystyczny owoc żołędzi, różny dla każdego gatunku; niektórzy dojrzewają w ciągu jednego roku, inni biorą dwa. Liście klonu zawsze występują naprzeciwko siebie wzdłuż gałązki; żyły liści biegną jak wyciągnięte palce ze wspólnej podstawy. Gałązki dębu ujawniają naprzemienne liście z głównymi środkowymi żyłkami od podstawy do końca.

Zasadniczo klony i dęby preferują bogatą, porowatą, dobrze przepuszczalną glebę i pełne słońce zamiast półcienistych miejsc. Lekko kwaśne pH gleby najlepiej im odpowiada, z niektórymi gatunkami dębu i klonu wrażliwymi na zasadowość. Jednym z przykładów jest dąb szypułkowy (Quercus palustris), wytrzymały w strefach USDA od 4 do 8, który rozwija liście chlorotyczne, gdy wysokie pH gleby uniemożliwia żelazo. Klony zwykle wymagają więcej wilgoci - zwłaszcza czerwonych klonów - i tworzą bardziej płytkie korzenie niż dęby. Ustanowione dęby wykazują większą tolerancję na suszę. Niektóre mają głębokie korzenie palowe, które są odporne na przeszczep. Właściwa pielęgnacja jest szczególnie ważna w przypadku potencjalnie dużych drzew. Po osiągnięciu dojrzałości ich rozmiar często uniemożliwia leczenie owadów i chorób.

Klony i dęby pasują do przestrzeni miejskich i szeroko otwartych krajobrazów. Uciekają z małych drzew, takich jak klon japoński „Burgundowa koronka” (Acer palmatum „Burgundowa koronka”), odporny na strefy USDA 5 do 9 i tylko od 8 do 12 stóp wysokości, do klonów cukrowych (Acer saccharum), które osiągają 100 stóp wysokości w strefach USDA od 3 do 8. Mniejsze dęby, takie jak dąb puchaty (Quercus pubescens var. crispata), poniżej 20 stóp wysokości i szerokości w strefach USDA od 5 do 8, w porównaniu do rozłożystych dębów (Quercus macrocarpa), które mogą osiągnąć 150 stóp wysokości w strefach USDA od 3 do 8. Białe dęby (Quercus alba), odporne w strefach USDA od 3 do 9, dorastają do 100 stóp wysokości i szerokości z masywnymi pniami do 6 stóp średnicy.

Klony, które są przycinane późną zimą, krwawią sokiem, podobnie jak drzewa spuszczane z syropu. Nie szkodzi im, ale suszony sok może być nieatrakcyjny. Zamiast tego przycinaj klony późnym latem. Uważaj także na kosiarki i podkaszarki; klony mają cienką, łatwo uszkadzającą się korę. Przycinaj dęby w środku zimy, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się więdnięcia dębu. Północni ogrodnicy nigdy nie przycinają dębów od kwietnia do listopada; południowcy zatrzymują się jeszcze wcześniej. Chrząszcze przyciągane świeżymi ranami dębu rozprzestrzeniają śmiertelną chorobę grzybiczą. Przycinanie dębu musi nastąpić, zanim chrząszcze staną się aktywne. W przypadku wszystkich drzew rób duże cięcia we wczesnym okresie życia, aby rany po cięciu pozostały niewielkie. Używaj ostrych nożyc do cięcia bocznego lub pił do cięcia. Aby zapobiec rozprzestrzenianiu się chorób, wysterylizuj ostrza za pomocą domowego środka dezynfekującego przed i po każdym drzewie.