Gdzie zainstalować barierę parową w łazience

Ze względu na wilgoć łazienki są jednymi z podstawowych obszarów domu zagrożonych pleśnią i pleśnią. Ważne jest, aby upewnić się, że na ścianach w łazience zainstalowana jest odpowiednia bariera paroizolacyjna (lub opóźniacz pary) podczas budowy lub przebudowy. Nie musisz umieszczać paroizolacji w suficie łazienki. Jeśli masz już uszkodzenie przez wodę w istniejącej łazience lub nie czujesz się komfortowo, instalując odpowiednią barierę przed wilgocią, powinieneś skontaktować się z profesjonalistą.

Bariera dla pary lub wilgoci jest warstwą ochronną, która została zaprojektowana jako wodoodporna osłona, która pomaga trzymać kondensat z dala od drewna, izolacji i innych materiałów podatnych na pleśń, które znajdują się za płytą kartonowo-gipsową. Zwykle jest to cienka warstwa tworzywa sztucznego, która znajduje się między płytą kartonowo-gipsową a kołkami. Z uwagi na niski stopień przepuszczalności wody stosuje się folię z tworzywa sztucznego. Jest to również stosunkowo łatwa opcja dla majsterkowiczów. Zainstaluj paroizolacje po zakończeniu instalacji hydraulicznej, elektrycznej i izolacji w łazience.

Można również zastosować bariery dla cieczy, aby zapobiec przedostawaniu się wilgoci do ścian. Są pomalowane na powierzchniach i tworzą wodoodporne uszczelnienie nad płytą kartonowo-gipsową.

Kup rolkę 6-milimetrowego poliuretanu, wybierając rozmiar, który będzie miał najmniej szwów. Jest to ważne, ponieważ nie chcesz dawać wilgoci żadnych dodatkowych miejsc, aby się przedostać. Będziesz chciał pokrywać wszelkie szwy o 3 cale. Powinieneś również użyć taśmy klejącej do połączenia dwóch krawędzi. Nie należy używać innych taśm, takich jak taśma klejąca, ponieważ są one zbyt porowate.

Przymocuj plastikowe arkusze bezpośrednio do kołków za pomocą młotka. Narzędzie do wbijania młotków to małe, łatwe w użyciu narzędzie, które zamachuje się jak młotek w celu nałożenia zszywek. Przed zamocowaniem pociągnij mocno plastik, ostrożnie zszywając kołki co 12 do 18 cali. Ponieważ będziesz wszyty w kołek, otwory utworzone przez zszywki nie spowodują problemu. Jeśli którykolwiek z otworów jest większy niż zszywki, można je zakryć taśmą przeznaczoną specjalnie do impregnacji i barier przeciwwilgociowych. Jeśli plastik zostanie przekłuty, należy całkowicie wymienić arkusz.

Korzystanie z bariery dla par ciekłych jest również dość łatwe dla przeciętnego majsterkowicza. Produkty te są po prostu „malowane” na ścianach i podłogach na płycie gipsowo-kartonowej lub płycie cementowej zamiast stawiać plastikową paroizolację za płytą gipsowo-kartonową. Jest to idealne rozwiązanie dla właścicieli domów, którzy wymieniają płytki i nie są pewni, czy za istniejącą płytą gipsową znajduje się odpowiednia bariera paroszczelna.

Wadą stosowania płynnego produktu jest to, że całkowite wyschnięcie może potrwać kilka godzin. Ponadto powinna mieć odpowiednią grubość, która różni się w zależności od wybranej marki. Wiele osób woli tę metodę, ponieważ łatwiej jest pomalować przedmioty, takie jak rury i skrzynki elektryczne.

Trzecią opcją ochrony łazienki przed kondensacją i zapobiegania rozwojowi pleśni jest zastosowanie membrany hydroizolacyjnej, która jest zwykle sprzedawana w rolkach. Ten rodzaj bariery dla wilgoci może być wykonany z tworzywa sztucznego, gumy lub materiałów powlekanych. Arkusze powinny się nakładać, aby zapobiec szwom. Są one montowane na cementowej tablicy, która znajduje się nad słupkami.

Po zainstalowaniu kafelek można nakładać bezpośrednio na wierzch. Wadą stosowania membrany hydroizolacyjnej jest to, że jest droga. Dodatkowo zachodzące na siebie szwy mogą powodować pewne nierówności. Są one jednak niezbędne dla wszystkich obszarów poziomych.

Oprócz zainstalowania paroizolacji należy również rozważyć zainstalowanie wentylatora łazienkowego. Pomoże to wysuszyć wilgoć w łazience, zapobiegając rozwojowi pleśni na innych powierzchniach.