Części rośliny trzciny cukrowej

Trzcina cukrowa to tropikalna trawa i jedno z naszych głównych źródeł cukru. W rzeczywistości wytwarza wyższy plon sacharozy, cukru roślinnego, niż buraki, ale ponieważ jest rośliną tropikalną, ma ograniczoną strefę wzrostu. W Stanach Zjednoczonych trzcinę cukrową uprawia się na Hawajach i na Florydzie. Australia, Egipt, Jawa, Indie, Filipiny i Kuba to inne narody, które uprawiają tę słodką roślinę. Trzcina cukrowa rośnie średnio do 14 stóp i dojrzewa przez co najmniej 12 miesięcy.

Łodygi trzciny cukrowej składają się z kilku segmentów zwanych stawami. Na każdym stawie znajduje się węzeł. Węzły to punkty, do których przyczepiają się liście. Pomiędzy węzłami znajdują się długie odcinki zwane międzywęzłami. Łodyga jest wypełniona wiązkami naczyniowymi i jest centrum przechowywania sacharozy lub cukru. Wiązki te są chronione grubymi ściankami komórek i warstwą wosku.

Liście są długie i cienkie, na spodzie puszyste, a na wierzchu gładkie. Wyrastają z węzłów, a następnie rosną, owijając się wokół łodygi. Pochwa to część, która otacza łodygę i stanowi około jednej trzeciej liścia. Pozostała część to źdźbło, część, która przewraca się jak typowe źdźbło trawy. Fotosynteza to proces, w którym rośliny pobierają dwutlenek węgla i wodę oraz produkują cukier i tlen. Ten proces zachodzi w liściach. Trzcina cukrowa, podobnie jak wszystkie rośliny, robi to, wykorzystując ciepło słoneczne i zieloną substancję w komórkach roślinnych zwaną chlorofilem.

Trzcina cukrowa ma typowy system korzeniowy podobny do trawy, który znajduje się tuż pod powierzchnią i ma wiele włókien. Ponadto, gdy roślina dojrzewa, wypuszcza korzenie kotwiczne, które mogą penetrować ziemię na głębokość od 16 do 22 stóp. Znane jako korzenie przyporowe, nie tylko podtrzymują roślinę, ale także pobierają duże ilości wody z dużego obszaru.

Trzcina cukrowa, która zakwitła, produkuje mniej cukru, ponieważ roślina przestawia się z wytwarzania energii do przechowywania na wytwarzanie energii do rozmnażania. Komercyjna trzcina cukrowa jest zwykle sadzona przy użyciu pędów lub sadzonek. Roślina wytwarza duże pióropusze, z których każdy składa się z tysięcy maleńkich kwiatów. Jeśli się zapylają, połączone kwiaty zamieniają się w jeden wielki pióropusz rozmytych nasion trzciny cukrowej, które są rozpraszane przez wiatr.